Bu da geçer

 

Bir solukta keyifle okudum. Kitap, Ece Temelkuran'ın okura mektubu ile başlıyor. Gürültüde ve Sıradanlığın Kötülüğü bölümleri ile devam ediyor.

Okura mektubundan etkilendiğim cümleler;

Ömür aslında sondan başa doğru yazılan bir hikaye. Zaman yoktur, hatırlamak diye bir şey olmasa. Hayat, her ömür için sonsuz bir süre.

Gürültüde bölümündeki yazılar Kafka, Okur ve Ot dergilerinde yayınlananlar yazılarından, Sıradanlığın Kötülüğünde bölümündekiler ise İngilizce yayınlanmış ve Türkçe 'ye çevrilmiş yazılarından oluşmaktadır.

Arka Kapak

... Ben seni düşünüyorum yazarken. 

Seni içtenlikle düşünüyorum. Sözcüklerden bir sevgi olanağı doğmasını düşünüyorum. 

Bunun beni kurtarmasını ya da seni... 

Sen ve ben, sevgili okur, son on yıldır ki bu on yıl ömrümüzden gitti dedik ki, "Bu da geçer."

Birileri de hep karşılık verdi, "Böyle diye diye ömür geçti." Eh, orası da doğru. Peki o zaman ne yapmalı bu ömürle?.. 

Ece Temelkuran içinden geçtiğimiz çıldırtıcı gürültünün ortasında sözcüklerle ferahlatan, soluk aldıran bir alan açıyor.