Cem Mumcu'nun kalemine olan hayranlığımın artarak devam ettiği kitaplarından birini daha keyifle, öğrenerek, düşünerek okudum. Kitap, kendine bakma, kendine ulaşma, arayışlar, ben ya da hiç gibi bölümlerden oluşuyor. Her bölüm öncesi gustosu olan illüstrasyonlarla sanatın edebiyatla bütünleşmesinin kıymetini de gözlemleyebilirsiniz.
Arka Kapak
“Önünde sonunda bütün mesele senle sen arasında”
Bugün yaşanan hayatın içinde kendini nereye koyacağını bulamayanlara, gözünün gördüğünden fazlasını görmek isteyenlere ve "kendi"ne gelmek isteyenlere, bu dönemin kılavuzluğunu yapacak bir kitap...
Sayfalar arasında Cem Mumcu’nun karalamalarıyla da karşılaşacaksınız.
“Bir keresinde bir şey dinlemiştim göğsüme saplanmıştı, bir keresinde bir şey okumuştum bir bıçağın ucu gibiydi, bir keresinde birine gerçekten bakmayı denemiştim gözüm kanamıştı ve bir keresinde aynaya bakmayı başarmıştım. O gün bugün hepsi kovalar beni. Sonunda bıraktım kaçmayı… Anladım kaçacak bir yer olmadığını dahası kaçılacak da bir şey.
Korkumun kendisiydi korktuğum, kaçtığım şeyse kaçmanın kendisi. “Aynadan kırık bir parça uzatsam okura, bakar mı acaba, eli kesilir mi?” demeyi de bıraktım. Kimisi eldiven taksın, kimi kanamayı denesin, kimi kaçıp kendinden kurtulsun. ”
